Analiza porównawcza stężeń oraz profili dioksyn i polichlorowanych bifenyli w paszach

Abstract

Dioksyny (PCDD/PCDF) i polichlorowane bifenyle (PCB) stanowią grupę niepożądanych substancji chemicznych, zaliczanych do trwałych zanieczyszczeń organicznych (TZO). Główną drogą narażenia ludzi na te związki jest dieta (około 80%), przy czym dominującym źródłem jest żywność pochodzenia zwierzęcego. Dlatego też pasze którymi skarmiane są zwierzęta w znacznym stopniu przyczyniają się do obecności tych związków w żywności. Potwierdzają to liczne incydenty o zasięgu zarówno krajowym jak i międzynarodowym, które spowodowane były przez skażone dioksynami materiały paszowe. Przez wzgląd na to, ograniczenie zanieczyszczeń pasz jest krokiem podstawowym, decydującym o bezpieczeństwie żywności i wpływającym na zmniejszenie ilości dioksyn pobieranych przez ludzi. Jest to niezmiernie ważne w świetle najnowszych danych Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), który w 2018 roku wyznaczył nową, siedmiokrotnie niższą dawkę tolerowanego tygodniowego pobrania (TWI). Wynosi ona obecnie 2 pg WHO-TEQ/kg masy ciała. Aktualna ekspozycja Europejczyków na dioksyny pobierane z żywnością znacznie przekracza poziom TWI (EFSA, 2018a). Zapewnienie ciągłego bezpieczeństwa łańcucha żywieniowego może gwarantować stała kontrola materiałów paszowych pod kątem zawartości dioksyn i PCB.