Charakterystyka molekularna szczepów polyomawirusa i cirkowirusa gęsiego izolowanych od gęsi w Polsce

Abstract

Rozwój hodowli gęsi oraz kaczek w Polsce jest z roku na roku coraz bardziej dynamiczny. Jednak wielkostadny chów niesie za sobą wysokie ryzyko wybuchu chorób zakaźnych, a zwłaszcza chorób o etiologii wirusowej. Ważnym ogniwem w transmisji patogenów są ptaki wolno żyjące oraz specyfika wolnowybiegowej hodowli gęsi wymagająca dostępu do zbiorników wodnych umiejscowionych na świeżym powietrzu. Główną rolę w ochronie stad drobiu wodnego przed zakażeniem wirusowym pełni immunoprofilaktyka i bioasekuracja, znacząco ograniczająca ryzyko wprowadzenia patogenu na fermę. Najbardziej zakaźną i ostro przebiegającą chorobą wirusową drobiu wodnego jest choroba Derzsy’ego (DD), jednak coraz większe znaczenie epidemiologiczne oraz ekonomiczne zyskują zakażenia cirkowirusem gęsim (GoCV) mającym działanie immunosupresyjne oraz polyomawirusem gęsim (GHPV) wywołującym syndrom krwotocznego zapalenia nerek i jelit (HNEG), charakteryzujący się gwałtownym przebiegiem i wysoką śmiertelnością. Obiektem badań w niniejszej rozprawie były czynniki wirusowe, niezwykle ważne z punktu widzenia epidemiologicznego w przypadku hodowli drobiu wodnego, tj. GHPV oraz GoCV. W celu poznania sytuacji epidemiologicznej kraju podjęto badania nad oceną prewalencji GHPV i GoCV oraz charakterystyką molekularną krążących obecnie szczepów terenowych w Polsce. Przeprowadzone badania miały na celu opracowanie metod identyfikacji, a następnie analizę molekularną wybranych genów GHPV oraz GoCV. Określenie zmian w obrębie sekwencji nukleotydowych oraz aminokwasowych tych genów pozwoliło ocenić zmienność genetyczną szczepów terenowych pochodzących od gęsi hodowlanych w Polsce.